Γυμνάσιον Ναυπλίου
Το 1831, με το Διάταγμα της 8ης Φεβρουαρίου ιδρύεται το Ελληνικόν Εκπαιδευτήριον στο Ναύπλιο. Στις 6 Μαρτίου του ίδιου έτους, οι τρεις Έφοροι του σχολείου θέτουν υπόψη του Κυβερνήτη τα ονόματα των δύο δασκάλων που θα διδάξουν στο εκπαιδευτήριο 23 και αναφέρουν ακόμη ότι παρά τις επίμονες προσπάθειες τους 24 να τους αναθέσουν και τη διδασκαλία των Γαλλικών αυτοί αρνήθηκαν να την αναλάβουν «διότι και οι δύο δεν την γνωρίζουσιν εξ επαγγέλματος».25 Οι έφοροι όμως δεσμεύονται να αναβάλουν «την παράδοσίν της εις ευτυχεστέραν εποχήν» αναθέτοντας την στον τρίτο δάσκαλο που θα προσληφθεί στο άμεσο μέλλον26 όπως προβλέπεται από τον εγκεκριμένο από τον Καποδίστρια κανονισμό λειτουργίας του ιδρύματος.27 Δύο χρόνια αργότερα, στις 21 Νοεμβρίου 1833 δημοσιεύεται Διάταγμα της Αντιβασιλείας28 το οποίο ορίζει την ίδρυση τριετούς ή τετραετούς Ελληνικού Σχολείου και διετούς -τουλάχιστον- Γυμνασίου στο Ναύπλιο. Στο Ελληνικό Σχολείο δεν προβλέπεται η διδασκαλία της Γαλλικής ενώ αντίθετα τα Γαλλικά 29 περιλαμβάνονται μεταξύ των διδασκομένων μαθημάτων του Γυμνασίου.30 Ο καθηγητής Ιωάννης Βενθύλος31 αναλαμβάνει τη διδασκαλία της Ελληνικής και Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας.32
Το πρόγραμμα σπουδών και των δύο κύκλων σπουδών βασίστηκε και στα πορίσματα της επιτροπής 33 «προς διοργανισμόν των σχολείων»34 που συστήθηκε στις 22 Μαρτίου του 1833 με στόχο την διατύπωση προτάσεων για τη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης. Κατ’ αρχήν η επιτροπή αποφάσισε να εισαχθεί στα Λύκεια η διδασκαλία δύο νεωτέρων γλωσσών, της Γερμανικής και της Γαλλικής, οι οποίες θα διδάσκονταν και στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου, από τρεις ώρες την εβδομάδα η καθεμία.35 Μολονότι τα μέλη της επιτροπής αναφέρθηκαν ακόμη και στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να γίνεται η παράδοσή τους, «δι’ εξηγήσεως τωνκατά πεζόν και έμμετρον λόγον αρίστων συγγραφέων»,36 ωστόσο, στο κεφάλαιο που δίνονται οδηγίες για τη διδασκαλία των μαθημάτων δε γίνεται καμία άλλη μνεία στη ξένη γλώσσα.37 Στη συνεδρίαση της επιτροπής στις 3 Μαίου 183338 κρίνεται ανέφικτη, για οικονομικούς λόγους, η εισαγωγή και των δύο γλωσσών στο Ελληνικό Σχολείο. Τα μέλη της επιτροπής οδηγούνται σε διχογνωμία αναφορικά με το θέμα της επιλογής της ξένης γλώσσας. Άλλοι υποστήριξαν πως η διδασκαλία των Γαλλικών ήταν αρκετή και πως η εκμάθηση της Γερμανικής Γλώσσας δεν ήταν αναγκαία στα Ελληνικά Σχολεία διότι οι περισσότεροι μαθητές δε θα συνέχιζαν τις σπουδές τους μετά την αποφοίτησή τους από το Ελληνικό Σχολείο και κατά συνέπεια οι απαιτούμενες δαπάνες θα ήταν και πολλές και άσκοπες. Κάποιοι άλλοι όμως έκριναν πως η Γερμανική Γλώσσα ήταν απαραίτητη για όλους όσους θα συνέχιζαν τις σπουδές τους στο Γυμνάσιο και τότε θα ήταν πιο δύσκολα να τη μάθουν. Τελικά αποφασίστηκε να διδάσκεται υποχρεωτικά η Γερμανική κατά το δεύτερο εξάμηνο της Γ΄ τάξεως του Ελληνικού Σχολείου για όσους θα συνέχιζαν τις σπουδές τους αλλά «εις μόνα τα κατά τας μητροπόλεις των νομών Ελληνικά Σχολεία».39
23 Την Ελληνική Γλώσσα ανέλαβε να διδάξει ο Λεόντιος Αναστασιάδης ενώ τα Μαθηματικά και τη Γεωγραφία ο Κ. Δεσποτόπουλος.
24 Η προσπάθεια των Εφόρων να πείσουν τους έλληνες φιλόλογους να διδάξουν και τα Γαλλικά δείχνει και τη
νοοτροπία της εποχής. Λίγες γνώσεις Γαλλικών θεωρούνταν αρκετές για τη δυνατότητα διδασκαλίας τους και στο σχολείο.
29 Μετά το 1836, όταν σε όλα τα Ελληνικά Σχολεία και Γυμνάσια διδασκόταν ως ξένη γλώσσα μόνο η Γαλλική, στο σχολείο του Ναυπλίου διδάσκονταν και οι δύο γλώσσες. Η διδασκαλία όμως της Γερμανικής καταργήθηκε πολύ σύντομα ενώ αντίθετα τα Γαλλικά συνέχισαν να διδάσκονται όπως και σε όλη τη Μέση Εκπαίδευση.
33 Τα μέλη της επιτροπής ήταν: οι νομικοί Κ. Σχινάς και Α. Πολυζωϊδης, ο ποιητής Αλ. Σούτσος, ο παιδαγωγός Ι. Κοκκώνης, ο καθηγητής Ι. Βενθύλος, ο Σκ. Βυζάντιος, ως υπεύθυνος της Γραμματείας Εκκλησιαστικών υποθέσεων και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και ο καθηγητής Πανεπιστημίου Ιω. Φράντζ (Ο δρ. Ιωάννης Φράντς (Dr. Franz), διετέλεσε καθηγητής του πανεπιστημίου του Μονάχου και το 1833 διορίστηκε διευθυντής του Τμήματος Διερμηνέων του Υπουργείου Εξωτερικών. Τότε εξελλήνισε και το όνομά του σε Φρασικλή. Το 1839 επέστρεψε στη Γερμανία και το 1840 έγινε τακτικός καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Μονάχου) Εκτός από τον Φράντζ και τον Βενθύλο τα υπόλοιπα μέλη της επιτροπής είχαν σπουδάσει στη Γαλλία και είχαν δεχθεί τη γαλλική παιδεία.
Αλλά ακόμη και ο Βενθύλος ο οποίος έχει σπουδάσει στη Γερμανία αναλαμβάνει τη διδασκαλία της
Γαλλικής στο Γυμνάσιο του Ναυπλίου το 1833.
