Ιταλοί Φιλέλληνες στο… Ναύπλιο

Ιταλοί Φιλέλληνες στο… Ναύπλιο

Με την έναρξη της επανάστασης πολλοί κατέφθασαν στην περιοχή μας προκειμένου “να βοηθήσουν” τους επαναστατημένους Έλληνες να αποκτήσουν την πολυπόθητη ελευθερία.

Ανάμεσά τους υπήρξαν και πολλοί Ιταλοί. Υπολογίζεται ότι συνολικά ήρθαν 137. Οι πιο πολλοί κατάγονταν από την Σαρδηνία και από την Νεάπολη-Σικελία. Στα πεδια των μαχών έπεσαν 42 Ιταλοί φιλέλληνες. Επίσης πάνω από 20, μετά την απελευθέρωση εντάχθηκαν στην Ελληνική κοινωνία και εμειναν εως το τέλος.

Μικέλε Γκράμσι -Michele Gramsi απο την Νεάπολη.
Υπηρέτησε στο στρατό της ως Λοχαγός Πυροβολικού. Με την έναρξη της Επαναστάσεως, αποβιβάσθηκε την 1η Μαΐου 1821 στην Καλαμάτα με άλλους 9 πυροβολητές, τους οποίους έφερε με έξοδά του και κατατάχθηκε με τον βαθμό του Λοχαγού στο υπό τον Μπαλέστ Τακτικό Σώμα. Ακολούθως πήρε μέρος στην πολιορκία του Ναβαρίνου από 15 Μαΐου μέχρι 16 Ιουνίου 1821, στις 5 Νοεμβρίου 1821 βρέθηκε στο Ναύπλιο και έλαβε μέρος στην ανεπιτυχή επίθεση για την κατάληψη του Παλαμηδίου, όπου στις 4 Δεκεμβρίου τραυματίσθηκε.  Στις 10 Απριλίου πήγε με εντολή του Υπουργείου Πολέμου σε νησιά του Αιγαίου και εκεί στρατολόγησε 282 άνδρες. Εν συνεχεία, ως Τχης έλαβε μέρος στις μάχες που δόθηκαν τον Ιούλιο 1822 κατά της στρατιάς του Δράμαλη στο Άργος, στα Δερβενάκια και στην Κόρινθο, ενώ στις 5 Σεπτεμβρίου 1822, συμμετείχε στην πολιορκία του Ναυπλίου.

Στις 8 Δεκεμβρίου 1823 το Εκτελεστικό Σώμα εγγράφως εξέφρασε στον Γκράμσι την ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες του. Στις 3 Μαΐου 1824 διορίσθηκε προσωρινός φρούραρχος του Νεοκάστρου . Στις 2 Δεκεμβρίου 1825 πήρε μέρος στην δεύτερη πολιορκία της Τριπολιτσάς και συμμετείχε υπό τον Γ. Καραϊσκάκη στις μάχες περί την Ακρόπολη των Αθηνών . Στις 4 Φεβρουαρίου 1826 ονομάσθηκε αρχηγός της πυροβολικής στο στρατόπεδο της Αττικής. Στα χρόνια του Καποδίστρια συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του ενώ η εν Άστρει το 1823 Εθνική Συνέλευση τον «ανέδειξε Συνταγματάρχην».   Ο Γκράμσι πέθανε σε ηλικία 86 ετών το1873 στην Ελλάδα.

Κόμης/Συνταγματάρχης Σταράμπα -Staraba απο την Σικελία.
Είχε υπηρετήσει στο Στρατό του Ναπολέοντα.Ο Σταράμπα με άλλους τριάντα ξένους προωθήθηκαν στις 12 Νοεμβρίου στο Άργος και στις 3 Δεκεμβρίου έλαβαν μέρος στην άτυχη απόπειρα για την κατάληψη του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο.

Τχης, Γκουμπερνάτι -Gubernati από το Πεδεμόντιο.
Παλαιός Λοχαγός της Ιταλικής φρουράς του Μ. Ναπολέοντα. Ήρθε στην Ελλάδα αμέσως με την έναρξη του Αγώνα και ανέλαβε τα καθήκοντα του Υποδιοικητού του Τακτικού Σώματος υπό τον Μπαλέστ, με τον βαθμό του Τχου. Έλαβε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και στην ανεπιτυχή απόπειρα του Παλαμηδιού, όπου τραυματίσθηκε βαριά. Κατά τη μάχη του Πέτα διασώθηκε. Στην συνεχεία πήρε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου και συνετέλεσε στην εκπόρθηση του Παλαμηδιού στις 30 Νοεμβρίου 1822.

 

Κόμης Σαντόρρε Σανταρόζα -Santorre Santarosa από το Σαβιλιάνο της Σαβοΐας.

Ο Σανταρόζα γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1783 στο Σαβιλιάνο του Πεδεμοντίου. Ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του ακολούθησε το στρατιωτικό επάγγελμα όπου και έλαβε μέρος σχεδόν σε όλες τις κατά τουΝαπολέοντα μάχες στην Ιταλία. Τελικά μετά την κατάληψη του Πεδεμοντίου παραιτήθηκε από τις τάξεις του στρατού. Μετά όμως την πτώση του Ναπολέοντα ο Σανταρόζα επανήλθε στο στρατό και έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Γκρενόμπλ όπου διαπνεόμενος με πατριωτικά και φιλελεύθερα αισθήματα υποκίνησε σε επανάσταση το Πεδεμόντιο κατά της Αυστριακής κατοχής αναλαμβάνοντας μάλιστα υπουργός των Στρατιωτικών της επαναστατικής κυβέρνησης. Αποτυγχάνοντας όμως της γενικής επανάστασης κατέφυγε στη Γαλλία και από εκεί στην Ελβετία απ΄ όπου και κατέληξε στο Λονδίνο.

Τότε Έλληνες απεσταλμένοι του εκεί συγκροτημένου φιλελληνικού κομιτάτου κάλεσαν τον Σανταρόζα αν ήθελε να συμμετάσχει στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Εκείνος με ιδιαίτερο ενθουσιασμό αποδέχθηκε την πρόσκληση και περί τον Δεκέμβριο του 1824 έφθασε στο Ναύπλιο. Από εκεί αρχικά μετέβη στην Επίδαυρο, την Αίγινα και την Αθήνα προς επίσκεψη των αρχαιοτήτων που είχε μέχρι τότε ακουστά και θαύμαζε. Κατά τις επισκέψεις του όμως αυτές δεν έπαυε να βγάζει φλογερούς πατριωτικούς λόγους ξεσηκώνονταςτους κατοίκους των περιοχών αυτών.

Ως απλός αγωνιστής φέροντας το όνομα Ντερόσι ακολούθησε τον Γεώργιο Κουντουριώτη και τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στην προς Πυλία εκστρατεία τους και στις 20 Απριλίου του 1825 κατάφερε και εισήλθε στο φρούριο Νεόκαστρο της Πύλου. Ακολούθως ως παλαίμαχος στρατιωτικός έδωσε εντολή για άμεση επισκευή διαφόρων τμημάτων του πλην όμως δεν εισακούσθηκε. Στις 7 Μαρτίου, όταν πριν λίγες ημέρες ο αγωνιζόμενος από τη νήσο Σφακτηρία Αναγνωσταράς ζήτησε ως βοήθεια ενισχύσεις από το έναντι αυτής Νεόκαστρο, μεταξύ των 100 περίπου αγωνιστών που εστάλησαν ήταν και ο Ντερόσι. Όταν την επόμενη ημέρα 8 Μαΐου ξεκίνησε την επίθεση κατά της Σφακτηρίας ο Αιγύπτιος στρατηγός Ιμπραήμ Πασάς, ο Ντερόσι λίγο πριν την Πτώση της Σφακτηρίας, τραυματίσθηκε βαριά, αρνούμενος όμως να παραδοθεί ένας Αιγύπτιος στρατιώτης τον φόνευσε και στη συνέχεια του αφαίρεσε από τα ρούχα του κάποια χρήματα και μία σφραγίδα από την οποία και πληροφορήθηκε περί της τύχης του ένας φίλος του Σανταρόζα που υπηρετούσε στον αιγυπτιακό στόλο όπως έγραψε αργότερα στο ημερολόγιό του.

 

Κολλένιο -Giacinto Collegno απο το Τορίνο.
Υπηρέτησε ως Αξκός αρχικά στο στρατό του βασιλείου της Νεαπόλεως και αργότερα σταυλάρχης του βασιλέα της Σαρδηνίας. Συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πολέμους ως Αξκός Πυροβολικού. Πήρε μέρος ακολούθως στην επανάσταση του Πεδεμοντίου το 1821   Έφθασε με τον Σανταρόζα τον Δεκέμβριο του 1824 στην επαναστατημένη Ελλάδα, στο Ναύπλιο και ακολούθως πήρε μέρος μαζί με τον Σανταρόζα σε όλες τις μάχες . Το 1845 θα εγκατασταθεί στην Ιταλία, όπου θα αναλάβει διάφορα αξιώματα  Συνέγραψε ενδιαφέρον βιβλίο υπό τον τίτλο «Ημερολόγιο της Πολιορκίας του Ναυαρίνου, Τορίνο 1857 (Diario dell’ assedio di Navarino, Torino 1857).

Πασκουάλε Τζιακομούτζι -Pasquale Giaccomuzzi από την Σαρδηνία
Παλαίμαχος των Ναπολεόντειων Πολέμων, είχε χρηματίσει υπαξιωματικός πυροβολικού στο Πεδεμόντιο. Ήλθε στην Ελλάδα στις 4 Ιουλίου 1825 και στις 6 Αυγούστου κατατάχθηκε στο Τακτικό Σώμα του Φαβιέρου ως Υπολοχαγός. Εν συνεχεία,υπηρετησε στο Μεσολόγγι απο την 1η Σεπτεμβρίου 1825 μέχρι και την Έξοδο της Φρουράς στις 10 Απριλίου 1826. Την 1η Οκτωβρίου 1827  εγινε σε Λοχαγός. Μετά την απελευθέρωση παρέμεινε στην Ελλάδα και πέθανε στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου 1845.

Σχης Βιντσέντζο Πίζα Vincenzo Pisa απο την Ναπολι.
Είχε πολεμήσει το 1800 στη μάχη του Μαρέγκο και είχε πληγωθεί. Αργότερα,το 1821  είχε πάρει ενεργό μέρος στην επανάσταση της πατρίδας του . Ηλθε στην Ελλάδα με άλλους 16 Ιταλούς Φιλέλληνες περί τα τέλη του 1825. Στις 27 Ιανουαρίου 1826  επικεφαλής 93  ξένων εθελοντών, εντάχθηκε στο υπό τον Φαβιέρο Τακτικό Σώμα στο Ναύπλιο. Τον Φεβρουάριο του 1828 διορίσθηκε Πολιτάρχης του Ναυπλίου. Τον Ιούλιο του 1828 η Δημογεροντία του Ναυπλίου τον πολιτογράφησε ως «επαξίως συμπολίτην των». Αρχές Ιανουαρίου 1829, ο Πίζα διορίσθηκε Αρχηγός του Στρατού «κατά την Δυτική Ελλάδα», προαχθείς στον βαθμό του Υποστρατήγου, Εγινε Στρατιωτικός Διοικητής Αθηνών και Πειραιώς. Πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 1837. Είχε συγγράψει την «Σύνοψη των αγώνων του Τακτικού Σώματος»

 

Ο Ιωσήφ Πέκκιο(Giuseppe Pecchio) ( 1785-1837) ήταν Ιταλός φιλέλληνας, νομομαθής, λόγιος και δημοσιογράφος. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικονομική συγκρότηση, του τότε, νεοσύστατου κράτους. Τον Μάρτιο του 1825, στάλθηκε στην Ελλάδα, από το Φιλελληνικό Κομιτάτο της Αγγλίας, ώστε να παρακολουθήσει τη χρήση του δανείου, που είχε δοθεί στην ελληνική διοίκηση. Το δάνειο είχε συναυθεί κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, από το Κομιτάτο που έδρευε στο Λονδίνο.

Για αυτό το σκοπό, ο Πέκκιο, ταξίδεψε μέχρι το Ναύπλιο και έγραψε τα πορίσματά του. Έτσι, ο Ιωσήφ Πέκκιο, το 1826, εξέδωσε στα ιταλικά και στα αγγλικά το «Έκθεσιν περί των εν Ελλάδι κατά το έαρ 1825», που κατόπιν η έκδοση αυτή έγινε και στα ελληνικά.

Ο Πέκκιο αναχώρησε από την Ελλάδα την 11η Ιουνίου 1825. Περιόδευσε στην Πελοπόννησο και συνάντησε μεγάλες μορφές της Επανάστασης με πιό γνωστή τη συνάντησή του με τον Θ. Κολοκοτρώνη.

Φρανσουά Μπρούνο -Francois Bruno

Ιατρός από την Σαρδηνία της ακολουθίας του Λόρδου Βύρωνα. Είχε εκδώσει κείμενο με χρήσιμες οδηγίες υγιεινής για τους στρατιώτες. Συμμετέχοντας στις κακουχίες του Αγώνα της απελευθέρωσης των Ελλήνων, πέθανε στο Ναύπλιο το 1827 μετά από ασθένεια.


ΠΗΓΕΣ

Περισσότερα στο ιστολόγιο lastorianoncancella.wordpress.com

wikipedia