Δύο άρθρα του Δημήτρη Γεωργόπουλου
(Ιστορικού – Αρχειονόμου)
Υποψήφιου με την “Άλλη Πρόταση”
Ναύπλιο, παλιά πόλη: ένα ανοιχτό μουσείο
1502 μ.Χ.: Εγκαινιάζεται η κάτω πόλη του Ναυπλίου. Λόγοι στρατηγικής και χωροταξίας υπαγορεύουν τη μετεγκατάσταση εκεί του πληθυσμού από την Ακροναυπλία, όπου κατοικούσε μέχρι τότε.
Η Γαληνότατη Δημοκρατία (Βενετία) διαμόρφωσε το σχέδιο της πόλης. Στα χρόνια που ακολούθησαν Οθωμανοί και Βενετοί άφησαν τα χνάρια τους στον τόπο, που σφραγίστηκε μετά την Απελευθέρωση «με τον ευρωπαϊκό ρυθμό του ρομαντικού κλασσικισμού, που ήρθε να δώσει μιαν απλή αρχοντιά».
Περπατάς στις πλατείες, τους δρόμους και τα σοκάκια και νιώθεις να «συνομιλείς» με Βενετούς, Οθωμανούς, Βαυαρούς και φουστανελοφόρους Έλληνες. Ο χώρος αποπνέει μιαν έντονη οσμή ιστορικότητας. Αυτή την ιστορικότητα μπορούμε να την αποτυπώσουμε και να μεταγγίσουμε στον επισκέπτη. Μπορούμε να κάνουμε την παλιά πόλη του Ναυπλίου ένα Ανοιχτό Μουσείο.
Προτείνουμε να συγκροτηθεί μία ολιγομελής επιτροπή από εκπροσώπους φορέων, όπως είναι η Αρχαιολογική Υπηρεσία, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα,[1] η οποία θα μελετήσει και θα αποφασίσει ποια κτίσματα, δημόσια ή ιδιωτικά, ή χώροι προσφέρονται, προκειμένου μέσω αυτών να σκιαγραφηθεί διαχρονικά η ιστορία της πόλης και των ανθρώπων της. Εξυπακούεται ότι για τα κτίσματα και τους χώρους θα υπάρχουν τεκμηριωμένες πληροφορίες. Οι πληροφορίες αυτές, που θα σχετίζονται με το χρόνο κατασκευής, τη χρήση του κτιρίου, τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χώρο ή το κτίσμα κ.ά., θα αποτυπωθούν σε καλαίσθητες επιγραφές, που θα τοποθετηθούν στα κτίρια ή τους χώρους που προαναφέραμε.
Το αποτέλεσμα θα είναι ο επισκέπτης, μέσα από μια καθορισμένη διαδρομή στην πόλη, να παίρνει μία ιδέα, περισσότερο ή λιγότερο πλήρη, για τον τόπο που επισκέφθηκε.
[1]. Εξυπακούεται ότι η παράθεση των φορέων είναι ενδεικτική
Αστική οικία Ναυπλίου
Η οικία της οικογένειας Σπυρίδωνος Παπαδοπούλου
Η οικία της οικογένειας Παπαδόπουλου βρίσκεται στη συμβολή των οδών Λαμπρυνίδου και Αγίας Σοφίας, πίσω από το Βουλευτικό. Ιδιοκτησιακά ανήκει κατά τα ¾ στο Δημόσιο και κατά το ¼ στην εκκλησία «Γενέσιον της Θεοτόκου». Πρόκειται για κτίσμα του οποίου η βάση είναι πιθανό να έχει κατασκευαστεί κατά τη Β΄ Ενετοκρατία∙ αναπτύσσεται δε σε τέσσερα επίπεδα.
Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους στο νομό Αργολίδας απόκειται το αρχείο της οικογένειας, καθώς και η πλούσια βιβλιοθήκη της αποτελούμενη από σπάνια και πολύτιμα βιβλία. Επίσης, έχουν παραληφθεί από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα διάφορα αντικείμενα, όπως στολές, έπιπλα, ξίφη, παιχνίδια κ.ά..
Η οικογένεια Παπαδόπουλου ήταν 8μελής. Την αποτελούσαν οι γονείς, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Ως προς τα επαγγέλματα ήταν γιατροί, στρατιωτικοί και δικηγόροι. Το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας έχει αποτυπωθεί από την κοινωνική ανθρωπολόγο κα Μαρία Βελιώτη, η οποία έχει μελετήσει μέρος του αρχείου της. Από τη μελέτη των πηγών συνάγεται ότι πρόκειται για μία αστική οικογένεια.
Προτείνουμε στο οίκημα αυτό να οργανωθεί η Αστική Οικία του Ναυπλίου (τέλος 19ου-1930 περίπου). Με τη συνεργασία των Γενικών Αρχείων του Κράτους στο νομό Αργολίδας και του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος και με βάση τη μελέτη του αρχειακού υλικού, της σχετικής βιβλιογραφίας και των υλικών τεκμηρίων νομίζουμε ότι είναι δυνατή η ανασύσταση του εσωτερικού του σπιτιού. Το κέρδος θα είναι διπλό. Αφενός ένα θαυμάσιο οικοδόμημα θα ευπρεπιστεί και θα αποτελέσει στολίδι στην πόλη και αφετέρου μέσα από αυτό το αστικό σπίτι θα δοθεί το στίγμα και το περιεχόμενο του αστικού Ναυπλίου.