Πάσχα, ποίημα του Στέφανου Δάφνη

ΠΑΣΧΑ

Χτες ήταν ο Σταυρός και τ’ Άγιο Σάβανο

κι ο Τάφος, κι ο Χριστός μέσα στον Άδη.

Καμπάνες που ολολύζανε, τρεμίζανε

φλογίτσες τα κεράκια, στο σκοτάδι.

Κάτου από τ’ άστρα ο Θρήνος ο Επιτάφιος

κρατούσε όλη την Πλάση σκλαβωμένη!..

Ήτανε χτες ο θάνατος, που ταίριαζε

πολύ με τη καρδιά μου τη θλιμμένη.

Μα σήμερα ο Χριστός από το μνήμα του

σκορπάει  σα νικητής, ζωή καινούργια,

στα μάτια των ανθρώπων το αναστάσιμο

το φως, και στην ψυχή τους το αλληλούϊα!..

Φτερά αρχαγγελικά, θαρρείς, σαλεύουνε…

Βιολέτες, πασκαλιές, μοσκοβολούνε…

Μα γώ υποφέρω, σκλάβος στην ανάμνηση,

γιατί οι νεκροί οι δικοί μου δεν ξυπνούνε.