Η Ασίνη βρίσκεται σε μια στρατηγικά επιλεγμένη τοποθεσία, κοντά στο Ναύπλιο, με φυσικά χαρακτηριστικά που την καθιστούσαν φυσικό οχυρό με απότομες πλαγιές προς τη θάλασσα, γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του οικισμού. Οι πρώτες ανασκαφές, οι οποίες έγιναν από τη Σουηδική Αποστολή με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Axel W. Persson, αποκάλυψαν πλούσια ευρήματα που φανερώνουν την εξέλιξη της κατοίκησης και της αρχιτεκτονικής από την προϊστορική έως την ιστορική περίοδο.
Οι έρευνες έδειξαν ότι η Ασίνη είχε μακρά και συνεχή κατοίκηση με διαδοχικές φάσεις ανοικοδόμησης και αλλαγές στη χρήση του χώρου. Κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο (περίπου 1600-1100 π.Χ.), ο οικισμός γνώρισε ακμή, όπως αποδεικνύεται από τις οχυρώσεις και τα μεγάλα κτίσματα που έχουν βρεθεί, τα οποία αποκαλύπτουν την ύπαρξη κεντρικής διοίκησης και οργανωμένου στρατιωτικού χαρακτήρα. Οι ισχυρές οχυρώσεις με τις μεγάλες πέτρες και οι μεγαλοπρεπείς οικίες δείχνουν ότι η Ασίνη ήταν ένας σημαντικός οικισμός της Μυκηναϊκής Ελλάδας, πιθανότατα με στρατηγικό και εμπορικό ρόλο.
Η κεραμική της Ασίνης αποτελεί βασικό αντικείμενο μελέτης, καθώς προσφέρει πληροφορίες για τις πολιτισμικές και εμπορικές επαφές της περιοχής. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν αγγεία με διακοσμητικά μοτίβα που κυμαίνονται από απλά γεωμετρικά σχέδια μέχρι πιο περίτεχνα φυτικά και αφηρημένα θέματα. Αυτά τα κεραμικά αντικείμενα όχι μόνο αποκαλύπτουν την εξέλιξη των τοπικών κεραμικών τεχνικών, αλλά και επιβεβαιώνουν την ύπαρξη εμπορικών σχέσεων με άλλες περιοχές του Αιγαίου και πέραν αυτού.
Η Ασίνη ξεχωρίζει ειδικά για το μοτίβο με τα πουλιά στη Γεωμετρική κεραμική και για την πλούσια μυκηναϊκή ζωγραφική με θαλάσσια και φυτικά θέματα.
Σχετικό άρθρο Ο ΥΔΡΟΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΑΣΙΝΗΣ