ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ Ο “ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ”
και το κήρυγμά του στο Άργος και το Ναύπλιο
Ο Όσιος Νίκων γεννήθηκε στα τέλη του πρώτου τετάρτου του 10 μ.Χ. αιώνα, γύρω στο 920 μ.Χ., στη σημερινή Αρμενία και κοντά στην αρχαία Παφλαγονία του Πόντου. Σε ηλικία μόλις 20 ετών εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και εγκαταβίωσε στο μοναστήρι της Χρυσής Πέτρας, όπου έμεινε δώδεκα χρόνια. Στη συνέχεια επισκέφθηκε χώρες της Ανατολής, όπου κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού για τρία χρόνια.
Το 961 μ.Χ. πήγε στην Κρήτη ;όπου επέδειξε ιδιαίτερο ιεραποστολικό ζήλο. Απέσπασε μάλιστα τον σεβασμό και την αγάπη των Κρητών, οι οποίοι του απέδωσαν ευγνωμόνως τον τίτλο «Μετανοείτε», επειδή καλούσε διαρκώς τους χριστιανούς σε μετάνοια.
Το 968 μ.Χ. έφτασε στην Πελοπόννησο και επισκέφτηκε την Επίδαυρο. Στη συνέχεια μετέβη στην Αίγινα, τη Σαλαμίνα, την Αττική, την Εύβοια, τη Θήβα, την Κόρινθο, το Άργος και το Ναύπλιο, όπου παντού κήρυττε το Ευαγγέλιο του Χριστού και με τη χάρη του Θεού επιτελούσε θαύματα. Από το Ναύπλιο κατευθύνθηκε προς τη Σπάρτη, ενώ στη συνέχεια επισκέφτηκε τη Μάνη και τη Μεσσηνία.
Ο Όσιος Νίκων ο Μετανοείτε είναι πολιούχος και προστάτης της Σπάρτης.
Το παρακάτω κείμενο είναι από το βιβλίο “Βίος, πολιτεία, εικονογραφία, Νίκωνος του “Μετανοείτε”. (1933)
Μετάβασις τοῦ “Οσίου Νίκωνος εἰς “Αργος. Τὰ καθ ὁδόν θαυματουργηθέντα.
᾿Αφοῦ δ᾽ ἐπὶ μικρὸν ἀκόμη διέτριψεν ἐν Κορίνθῷ καὶ πολλοὺς τῶν αὐτόθι Θεΐα Χάριτι ἐφώτισε διά τοῦ κηρύγµατος τῆς µετανοίας, ἀνεχώρησεν ἆκολουθήσας τήν πρὸς “Αργος ἅγουσαν. Μετά πορείαν τινά ἔφθασεν εἰς τὸ ᾿Ἐνόριον….
… ᾿Αφοῦ δὲ καὶ τοὺς κατοίκους τοῦ ᾿Ἐνορίου ὠδήγησεν ἅπαντες, ἵνα ἐπιστρέψωσι καὶ µετανοήσωσι, καὶ ἡτοιμάσθη ν᾿ ἀναχωρήσῃ…
Ο Όσιος Νίκων εἰς τὸ ”Αργος καὶ Ναύπλιον. Θεραπεία τοῦ Ιωάννου Βλαντερίου.
Διαπρυσίως κηρύττων τὴν µετάνοιαν καὶ φθάσας εἰς τὸ “Αργος καὶ μέχρις αὐτοῦ τοῦ Ναυπλίου ἐπεσκέφθη τήν οἰκίαν τοῦ Ιωάννου Βλαντερίου, τὸν ὁποῖον «εὖρε κατάκοιτον ἔκ βαρείας καὶ χρονίας νόσου, συνεπείᾳ γοητικῆς µαγγανίας, συγχρόνως μετὰ τῆς θυγατρός του. Τόσῳ δ᾽ ἀμφότεροι ὑπέφερον καὶ τόσῳ ἦσαν ἐξηντλημένοι, ὥστε µόνον ἐκ τῆς ἀναπνοῆς ἠδύνατο νὰ διακρίνῃ κανεὶς καὶ νὰ πιστεύσῃ, ὅτι ἔζων. Εὐσπλαγχνισθεὶς λοιπὸν ἀμφοτέρους οὕτως ἀναξιοπαθοῦντας καὶ συγκινηθεὶς ἐκ τῆς συμφορᾶς αὐτῶν ἀμέσως ἕστη εἰς προσευχήν. ‘Ὁποία ἀληθῶς δύναμις, ἡ δύναμµις τῆς προσευχῆς! Διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ἔτι δὲ καὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῆς χειρὸς κατέπαυσε τοὺς πόνους καὶ τελείως ὑγιεῖς ἑξήγειρε τούτους ἐκ τῆς ὀδυνηρᾶς των κλίνης, διασώσας αὐτοὺς ἐκ βεβαίου κινδύνου. Καὶ δὲν περιώρισε μέχρις ἐδῶ τὴν εὐεργεσίαν αὑτοῦ, ἀλλά προεχώρησε καὶ ἔτι περαιτέρω, διότι ἐξιχνιάσας ἀνεκάλυψε τὴν αἰτίαν,δι΄ ἣν τόσον ἐλεεινά ἔπασχον, καὶ ἐξ αῑτίας τῆς ὁποίας κακῶς θά ἀπέθνῃσκον, ἐάν δὲν ἔσπευδε νὰ σηκώσῇ καὶ ἀφανίσῃ ταύτην.
Καὶ ἡ μὲν κατὰ τὸ “Αργος δρᾶσις αὐτοῦ τοιαύτη που ᾖτο, πολλῶν ἀναδειχθέντων ἐργατῶν τῆς ἀρετῆς καὶ έραστῶν τῆς εὐσεβείας τόσον ἐν ”Αργει ὅσον καὶ ἐν Nαυπλίῳ. Ἐκεῖθεν ἀναχωρήσας διηυθύνθη κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὴν Σπάρτην καὶ τὴν Λακεδαίμονα, ἔνθα ἔκτισε καὶ δύο ναοὑς.